Eigenlijk stond hierboven een andere titel: moed en wanhoop. Een titel om niet heel blij van te worden, maar wat wil je ook in een wereld waarin ‘moed’ wordt beloond met ‘wanhoop’ en erger dan dat. Ooit zag ik een documentaire over Aleksej Navalny die vocht voor democratie in Rusland, een troosteloze actie waarvan hij (en ieder ander) de afloop bij voorbaat kon voorspellen. En helaas kwam die voorspelling uit …

Demonstraties, protesten en medeleven leverden in het Russische thuisland cel- of taakstraffen op. Bloemen verdwenen in de vuilnisbak. Nog meer troosteloze acties.
Wij maken ons druk over andermans gedrag, mogen overal een mening over hebben, zelfs als we niet precies weten waarover het gaat. Beseffen we eigenlijk wel hoeveel geluk we, ondanks alles, toch nog hebben?

Dus maar een andere titel gekozen: moed en hoop. Deze woorden worden geschreven aan de vooravond van onze Algemene Ledenvergadering, een vergadering waarop MGTTO verantwoording aflegt over het gevoerde beleid en plannen voorstelt voor een nieuw seizoen, een nieuw verenigingsjaar. Je mag op zo’n bijeenkomst zeggen wat je wilt, niemand hoeft bang te zijn voor represailles en er is altijd hoop voor de toekomst. Dat moet toch een bijzondere vergadering worden.

Voor de thuisblijvers die (om wat voor reden dan ook) de moed niet kunnen opbrengen om erbij te zijn: we praten je later wel bij en spreken de hoop uit dat we je dikwijls bij andere evenementen zullen zien.

Een heel fijn weekend voor ieder!