Beschouwen we het als een ‘jongensdroom’ of als een spannend jongensboek waarvan we de afloop nog niet kennen? De Grand Prix op Zandvoort, weer voor het eerst sinds Bernie Ecclestone in 1985 de stekker eruit trok. Zandvoort was te klein, te gevaarlijk, te ouderwets en geld was er niet. Ecclestone dacht niet dat de Grand Prix ooit nog op Zandvoort zou terugkeren.

Dankzij drie jonge ondernemers, een zakenprins en een autosporttalent met een Nederlands paspoort is het nu zover en het commentaar is niet van de lucht:  hoezo een Grand Prix op Zandvoort, passie voor de sport of geldwolven, stikstof, milieu, bezoekersaantallen. De zandhagedis was bij het maken van de eerste plannen nog niet in beeld, corona was gewoon nog bier.

Welke Nederlandse coureurs beproefden vroeger hun geluk op het circuit? In 1952 waren dat Dries van der Lof en Jan Fintelman. In de jaren ’60: Carel Godin de Beaufort en Ben Pon. In de jaren ’70: Gijs van Lennep, Roelof Wunderink, Jan Lammers, Boy Hayje en Michael Bleekemolen.

Maar ook MGTTO was regelmatig op Zandvoort te vinden (zoals de fotocollage uit 1971 laat zien).

Intussen is het circuit voorzien van nieuw asfalt (voor meer grip) en van twee kombochten, zodanig geconstrueerd dat de voertuigen niet uit de bocht kunnen vliegen. Eén van de bochten draagt de naam van Hans Hugenoltz (1914-1995) die in de periode 1949-1974 directeur van het Circuit Park Zandvoort was.

Op de foto Hugenoltz op Circuit Zandvoort (1951).

De laatste hobbel is genomen, MOB (Mobilisation for the Environment) heeft van de rechtbank geen gelijk gekregen, de race gaat door, het chagrijn waarschiinlijk ook.
Een droom komt uit, het jongensboek krijgt een spannend verloop en volgens schrijver Özcan Akyol is uit alle hectiek toch iets goeds voortgekomen: de mankementen van de huidige regering werden met Zandvoort nog eens duidelijk aangetoond.

Ben je voor of ben je tegen? Aan het weer zal het niet liggen. Veel plezier op, bij of zonder Zandvoort, en toi-toi-toi Max ..