Ik (Teun Berserik) ben even vergeten van welke Zweedse auteur het verhaal is waarin een getergde garagehouder, als het leven hem even teveel is, een werkplaatshandboek uit de kast trekt. Voor hem gaat er rust vanuit om bijvoorbeeld te lezen hoe de ontsteking af te stellen van de machtige Chrysler V8 uit 1958.

Ik ken dat gevoel.
Uit de tijd dat ik nog auto’s restaureerde, heb ik een omvangrijke bibliotheek waar ik op melancholieke dagen graag in grasduinen mag. Zo’n werkplaatshandboek blader je door zoals je door een album met familiefoto’s bladert. De herinneringen komen vanzelf boven dobberen.

De waarschuwing in The Brown Book  van de MG TC om niet op de open deuren te leunen, is voldoende voor een tsunami aan gedachten en associaties. Voor de buitenstaander zou zo’n waarschuwing de indruk wekken van rommelig Engels vakmanschap. Toch rijden er nog heel wat TC’s rond, zodat we gerust kunnen concluderen hier met een mirakels voertuigje te maken te hebben. Ook al zijn de deurtjes wat minder robuust.

Ik moest weer aan dat Engelse vakmanschap denken toen ik dit filmpje van Ivan Dutton zag: https://www.youtube.com/watch?v=TauDPvBwodM
Ivan Dutton is al eerder in deze blogs langsgekomen (zoek naar ‘Oude knakkers’). Druk met de restauratie van Bugatti’s ontstond begin jaren ‘80 de behoefte aan nieuwe Bugatti voorassen. Die dingen zijn op een bepaalde manier gesmeed en hol. Een geheimzinnig proces dat of verloren is gegaan of streng bewaakt door de Bugatti club. De club weigerde Ivan de werktekeningen, zodat het laatste wordt vermoed. Men had ook liever niet dat er nieuwe Bugatti assen werden geproduceerd, zodat Ivan er direct mee aan de slag ging.

Van het smeden van die assen is een video gemaakt. De beeldkwaliteit is van 40 jaar terug. Maar met het rasperige commentaar van Ivan erbij een waar genot om te bekijken. Hier zien wij een prachtig voorbeeld van dat Engelse handmatige vakmanschap. Het heeft niks met MG te maken, maar geeft wel een duidelijk beeld uit wat voor denkwereld dat merk ontstaan is.

Waar is deze vorm van praktisch handmatig vakmanschap gebleven? De opmerking van Ivan dat hij recent nog eens die smederij wilde bezoeken en er slechts een grasveld aantrof, zegt genoeg. Misschien, zegt Ivan, moet je voor dit soort dingen nu naar India. Engelsen zouden niet Engels zijn als ze niet de humor van die teloorgang inzagen.

Ergens in de jaren ‘70 al, toen Engeland vanwege de vele stakingen regelmatig lam lag, zag ik op (misschien de lelijkste auto ooit geproduceerd) de Austin ‘Wedge’, een sticker met: All parts falling of this car are of genuine British workmanship.”