In de loop der ‘blogjaren’ werden al verschillende verhalen verteld over Sinterklaas en zijn medewerkers, blog 122, 174 en 226. In het land blijft de commotie over dit ‘feest’ bestaan. Aan Sint’s medewerkers, in welke vorm of kleur dan ook, kan dikwijls geen goedkeuring worden verleend. Sinterklaas himself is nog niet als doelwit gekozen door een, vast wel goedbedoelende, actiegroep.

Eerder  (in blog 273) noemden we ook het feest van Sint Maarten en wat blijkt: Sint-Maarten en Sint Nicolaas hebben veel gemeen. Beide ‘sinten’ zijn geversheiligen waaromheen een hele traditie is ontstaan. Beide feesten zouden mensen dichter bij elkaar brengen en begrip tussen gemeenschappen bevorderen. Gezien de ontwikkelingen van de laatste jaren kan ik me daar helaas niet zoveel bij voorstellen.

Wat hebben we veel ‘foute’ sinterklaasliedjes gezongen, vroeger, toen Piet nog met zwart werd aangeduid en knecht werd genoemd. Sinterklaasje, kom maar binnen … we konden bijna niet wachten en strooi dan wat lekkers, in de één of andere hoek.
Dat doet me altijd denken aan deze conference van Toon Hermans die weinig van ‘Snieklaas’ overlaat. Een kunststukje …

Door middel van een feest mensen dichter tot elkaar brengen. Dat leeft ook in het hoofd van onze voorzitter. Hij houdt niet zo van ‘een dooie boel’, hij ziet graag ‘reuring in de tent’. Een Algemene Ledenvergadering moet daar ook een beetje aan voldoen, maar niet die alleen. In het hoofd van de voorzitter moet een club bruisen. Daarover heeft hij het laatste woord vast nog niet gezegd. Wordt dus vervolgd …

Voor nu of voor wat later: een hele gezellige ‘Snieklaas’ avond gewenst.