Wat kun je tegenwoordig nog zeggen? Voordat je er erg in hebt, valt de ene groepering over je heen, of een andere, of allebei. Zoals onlangs een televisiepresentator gebeurde toen hij tijdens Pride Amsterdam een vriend verwelkomde met een liedje waar het woord ‘knecht’ in voorkwam, een grapje en niet bedoeld om iemand te kwetsen.
Bij wielrennen is ‘knecht’ een bekende term, dacht ik zo, en ook het toneelstuk ‘Knecht van twee Meesters’ (uit 1746) wordt nog steeds onder dezelfde naam uitgevoerd. Maar goed, voor de knecht heeft de presentator excuses gemaakt, waarover dan weer een nieuwe groepering struikelt …

Is het jou ook wel eens gebeurd dat je iets zei in het bijzijn van anderen waarvan je later dacht: dat had ik beter niet kunnen zeggen. Zo gebruikte ik in gezelschap van een familie Roest per ongeluk het woord ‘verroest’ (hoewel dat normaal gesproken niet in mijn woordenboek voorkwam), een ‘Freudiaanse verspreking’ noemt men dat. We konden er om lachen, geen boze blikken, geen noodzaak voor sorry, sorry en nog eens sorry.

Dat kon toen nog. Tegenwoordig lijkt iedereen ervan uit te gaan dat je, bij alles wat je zegt of doet, bewust een ander wilt beledigen, beschadigen, discrimineren … maar jeetje, wat wordt de wereld saai als we voortdurend op onze tenen moeten lopen en nergens meer om mogen lachen.

In clubbladen van weleer vond je rubrieken zoals Wist u dat waarin doen en of laten van clubleden op een positieve manier op de hak genomen werd. MGTTO kende de   Regio Roddels, een rubriek met leuke en gekke nieuwtjes. Die rubrieken komen niet meer terug. Het zou wel mooi zijn als we iets van de onbevangenheid terug zouden krijgen. Daarbij past dit nostalgische plaatje dat we van een TTO-lid ontvingen bij de voorbereidingen voor het lustrum in 2013.

Voor een weekend zonder excuses en veel plezier!