Deze woorden, wat wil je nou, verwijzen naar de debuutroman (1988) van Robert Long. De zanger van wie ik in een grijs verleden de LP’s grijs heb gedraaid. De songteksten (waarin dikwijls tegen de toenmalige ‘heilige huisjes’ werd geschopt) kan ik nog steeds moeiteloos meezingen. Maar Wat wil je nou is een roman over liefde, jaloezie, hartstochten en vriendschappen.

We kunnen het ook aan meneer Poetin vragen: wat wil je nou? Een positieve roman zal het niet worden: mensen uit hun land verdrijven, mensen (je eigen mensen) arresteren omdat ze geen oorlog willen, jonge jongens een wapen in de hand geven en ze op pad sturen om … ja, waarom eigenlijk?
Wat wil je nou, meneer Poetin, heb je een vrouw, heb je kinderen? Klaarblijkelijk heb je geen idee wat dat voor een gewoon mens betekent.

Hoe heeft jullie week eruit gezien? De week van hartverscheurend nieuws over vluchtelingen, beschietingen en verwoestingen, een kind dat na een barre tocht een knuffel mag uitzoeken.   

Een week vol acties om steun te verlenen: House of Animals, Stichting Aap, giro 555, kinderen die armbandjes maken, lege flessen verzamelen, pannenkoeken bakken, noem maar op. Hulp voor mensen, hulp voor dieren en dan ook nog de vraag van een kind: wilt u deze poster ophangen als u het niet eens bent met de oorlog in de Oekraïne.

En wat willen wij nou? Ons ‘oude normaal’, onze ritten, praatavonden? We maken ons druk over onze eigen kleine zaken die in het niet vallen bij alles wat er in de wereld gebeurt. Toch, ondanks zo’n week vol donkere wolken, maken we ons op voor een nieuw rittenseizoen. Maar ja, wat kun je nog dan?

Het weekend staat voor de deur. Blijf gezond, blijf positief, help waar en hoe je kunt. Toch maar een mooi weekend!