De hitte is nog niet voorbij en Covid-19 steekt nog altijd overal de kop weer op. Meer dan rustig zitten, kun je eigenlijk niet doen.
Ooit las ik een artikel over de inrichting van een snoezelruimte. Het scheen in de zorgverlening ten behoeve van psychiatrische patiënten en ouderen een bekend fenomeen te zijn. Ik kon me bij het woord snoezelruimte niet zoveel voorstellen. Het deed me denken aan een conférence  van Toon Hermans waarin iemand “mumzels” aan het vangen was, maar niet wist hoe ze eruit zagen (omdat hij er nog geen gevangen had).

Wel, dat was eind jaren ’80 en inmiddels heb ik geleerd dat snoezelen een ingeburgerd begrip is geworden en dat een snoezelruimte bedoeld is voor ontspanning. Geen stress, geen haast, geen lawaai, rustgevende muziek, kussens op de vloer, aan de wand stofzuigerslangen die een lekker geurtje verspreiden en vloertegels die als klankbordjes fungeren als je erover loopt …

Elke overeenkomst met mijn eigen snoezelruimte is volledig uit de lucht gegrepen: mijn rustgevende muziek wordt al snel zachter (of uit) gezet met de opmerking “wat is dat voor herrie”. De kussens op mijn vloer liggen daar alleen maar omdat iemand ze van de bank gooit en hoelang ik de stofzuigerslang ook aan de wand hang, wat daaruit komt, is alles behalve een lekker luchtje.

Als je snoezelen beschouwt als een combinatie van snuffelen, doezelen. ontdekken en genieten, dan is het waarschijnlijk mogelijk om overal een ruimte te vinden waar dat kan.

Op dit punt in het verhaal, volgt een bizarre switch. In het kader van “ontspannen” maakten Pim en Claire (Dorrestijn) een tripje door het Noord Hollandse landschap.

Op een landweggetje bij het dorp Langereis (what’s in a name, zei Pim) kwamen zij een bijzonder bord tegen. Op de andere foto het houten huissie met het hartje waar je je boodschap kwijt kunt.

Niet de meest perfecte snoezelruimte misschien, maar toch … we wensen je een ontspannen weekend!